วินิจฉัยว่า "ค่าสินไหมทดแทนที่ผู้ร้องจะมีคำขอบังคับให้จำเลยที่ ๓ ชดใช้แก่ผู้ร้องนั้น จะต้องเป็นค่าสินไหมทดแทนอันเนื่องจากการกระทำความผิดอาญาของจำเลยที่ ๓ ตามที่ถูกฟ้องเท่านั้น ผู้ร้องจึงไม่สามารถยื่นคำร้องขอให้บังคับจำเลยที่ ๓ ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนอันเนื่องจากการกระทำความผิดของบุคคลอื่นได้...

การที่ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ ๓ มิได้ร่วมกระทำความผิดตามฟ้องด้วย แต่กลับพิพากษาให้จำเลยที่ ๓ ร่วมรับผิดในผลแห่งการละเมิดของจำเลยที่ ๑ ตาม ป.พ.พ. มาตรา ๔๒๙ ในฐานะมารดาซึ่งมิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลฯ จึงเป็นการพิพากษาเกินไปกว่าหรือนอกจากที่ปรากฏในคำฟ้องของพนักงานอัยการและคำร้องของผู้ร้อง เป็นการนอกฟ้องนอกประเด็น ต้องห้ามตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๑๔๒ ประกอบ ป.วิ.อ. มาตรา ๔๐"

หมายเหตุ: คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1028/2567

"…ตามคำบรรยายฟ้องของโจทก์ มิได้ยืนยันข้อเท็จจริงว่า ขณะทำสัญญาขายรถนั้น จำเลยไม่มีเจตนาที่จะจดทะเบียนโอนเปลี่ยนชื่อผู้ถือกรรมสิทธิ์รถเป็นชื่อของโจทก์มาตั้งแต่แรก อันเนื่องจากตนเองไม่มีใบคู่มือจดทะเบียนรถยนต์ และไม่สามารถที่จะทำการจดทะเบียนโอนให้แก่โจทก์ได้ แต่หลอกลวงว่ามีใบคู่มือจดทะเบียนรถยนต์ หรือปกปิดข้อความจริงดังกล่าวไว้... การที่จำเลยไม่ปฏิบัติตามสัญญาในภายหลัง มิใช่ข้อที่จะยืนยันว่าจำเลยหลอกลวงโดยมีเจตนาทุจริตตั้งแต่แรก อันเป็นองค์ประกอบความผิดฐานฉ้อโกง การกระทำของจำเลยตามที่โจทก์บรรยายฟ้องมาคงเป็นเรื่องผิดสัญญาทางแพ่ง มิใช่เป็นการหลอกลวงอันจะเป็นความผิดฐานฉ้อโกง"

อีกทั้งในการชี้ขาดว่าจำเลยบุกรุกหรือไม่ ศาลในคดีอาญาได้เปิดโอกาสให้คู่ความสืบพยานอย่างเต็มที่ จนได้คำวินิจฉัยว่า จำเลยเป็นฝ่ายบุกรุก คำวินิจฉัยย่อมชอบด้วยกฎหมายแล้ว